کشتی صبا

یکی از روزهای بیست و نه سالگی در حالیکه از نظر کاری و روابط در گه ترین و نامعلوم ترین حالات ممکن بودم؛ تنهایی اومدم باز کوه! و در حالیکه مغزم از شدت فکر کردن و پیچیدگی داستان‌ها کشش نداشت یک جایی ایستادم و گفتم ولش کن! یه چیزی میشه دیگه! تو راه برگشت وقتی از کنار پارکی رد میشدم و صدای جیغ و هیجان آدم‌ها رو تو کشتی صبا شنیدم راهمو کج کردم سمتش و با اینکه چند سالی بود سوار نشده بودم و با اینکه تنها بودمو دیر بود و حتی همه اونایی که سوار شده بودن پسر بودن و

آخرین مطالب این وبلاگ

مطالب پیشنهادی

آخرین مطالب سایر وبلاگ ها